KONTROWERSJI CIĄG DALSZY …

Jakie więc buty dla dziecka?

ZASADA I

Pięta powinna być dobrze ustabilizowana w bucie. To oznacza nic innego jak zalecenie, w którym informujemy rodzica, że pięta w bucie nie powinna chwiać się na prawo i lewo. Tu zbyt często „świat medyczny” prowadzi spory na forum, mówiąc dlaczego stosować lub nie stosować „wyższy zapiętek”. Odpowiedź jednak nie w stopie – lecz w kolanach. Żeby but mógł pełnić rolę „nauczyciela” dla kończyn dolnych, musimy podkreślić jego rolę. A jest nią głównie właściwy wpływ obuwia na kolana. But stabilizujący stęp stanowi więc o wzmocnieniu działań ukierunkowanych na repedagogizację ustawienia kolan, do skutecznego ich wyjścia z fizjologicznej koślawości. Jeśli nie stabilizujemy stępu butem – wówczas staw skokowy przejmuje korekcje buta, zmniejszając tym samym ich wpływ na ustawienie kolan. Bucik więc w tym przypadku, ma za zadanie wymuszać „prawidłowe” ustawienie kolan, dzięki czemu struktury miękkie (więzadła, mięśnie itd.) nabierają właściwego nawyku.

OCZYWIŚCIE! NIKT NIE POWINIEN ZAPOMNIEĆ O KONIECZNOŚCI ĆWICZEŃ, WZMACNIANIA MIĘŚNI W OBRĘBIE STAWU SKOKOWEGO, MIĘŚNI PODESZWOWYCH STOPY ORAZ CAŁYCH KOŃCZYN.

Tu pojawia się kontrowersja właśnie:

Czy but stabilizujący stęp osłabia mięśnie? Jeśli by chodzić w tym bucie 24 h na dobę – zapewne tak właśnie się dzieje.

ROZWIĄZANIE: Zastosowane buty do celów repedagogizacji aparatu ruchu lub jego korekcji stosować należy z pełną świadomością ćwiczeń wszystkich partii ciała. Chodzenie na boso – po miękkich powierzchniach (piasek, żwirek, dywan, trawa). NIGDY PO TWARDYCH (unikajmy kafli, betonu, paneli).

ZASADA II

Jeśli nie ma zaleceń, w bucie dziecka nie powinny znajdować się żadne elementy korekcyjne. Przypominamy: układ kostny w stopie dziewczynek kończy się kształtować ok. 2 roku życia, u chłopców ok. 4-go roku życia. Nie stosujmy butków (w szczególności pierwszych) z profilowaną wkładką, do niej bowiem przystosowywać się będzie zdrowa, kształtująca się stopa dziecka.

KIEDY WIĘC WKŁADKA DLA DZIECKA? Rzadko – jak na lekarstwo! Kiedy nie widzimy postępów w rehabilitacji lub wtedy, kiedy wada u dziecka znacznie przekracza normę. Stosowana w procesie rehabilitacji i korygowana w miarę jego postępu przynosi świetne efekty.

INNE WAŻNE ZASADY DLA ZDROWIA STÓP, A DOTYCZĄCE BUTA:

• Rozmiar butów powinien być dobrze dostosowany do długości stopy – za małe buty zniekształcają stopę; po nowe buty należy wybrać się koniecznie z dzieckiem (nie z „patyczkiem”). Powinien być dobrze dopasowany do stopy, dlatego w tym zakresie dużego znaczenia nabiera sposób wiązania buta. U szczupłych stópek powinien być to bucik wiązany, rzepy stosujemy u nóżek tęższych.

UNIWERSALNYM ZAPIĘCIEM może być zapięcie typu BOA (w szczególności kiedy dziecko chodzi do przedszkola, a kłopotem dla kadr pedagogicznych jest wiązanie butka trzydzieściorgu dzieci).

• Czubki/noski muszą być nie tylko odpowiednio szerokie, ale także wysokie, by nie ugniatały palców – palce powinny mieć z przodu na tyle dużo miejsca, by mogły się swobodnie poruszać (pamiętajcie – prawidłowo przetaczająca się stopa to ta, która wybija się z paluszka – do tego będziemy dążyć, kiedy dziecko zacznie pewnie chodzić).
• Podeszwa: antypoślizgowa (bezpieczeństwo) – ale przede wszystkim elastyczna, która nie blokuje przetaczania stopy (świetnie sprawdzają się podeszwy typu VIBRAM).
• Buty dla dzieci powinny być wykonane z naturalnych materiałów (skóra), przewiewnych tkanin i nie zapacać.
• Buty dziecka nigdy nie powinny być po „tzw. starszym bracie” – to może powodować „dziedziczenie wady” (żartobliwa przenośnia – ale logiczna: buty faktycznie zapamiętują kształt, więc zapamiętują też wady) PS. Diagnozujemy też często po butkach. I jeszcze jedna ważna uwaga: w butkach również często przekazywane są brodawki wirusowe i grzyby.
• Kiedy oceniamy jakość butka, jego ewentualne zalecenie dziecku, ważne abyśmy sprawdzili jakość ich wykonania. Część butów na polskim rynku „chwieje” się postawione na płaskiej powierzchni, widzieliśmy w niektórych przypadkach, kiedy dziecko przejmowało ten sposób podczas chodu.

BUT „WE WSPÓŁPRACY” Z TERAPEUTĄ …

… to taki, w którym możliwe jest zastosowanie indywidualizacji (montaż korekcji). W systemie PODOLOGIA.pl specjaliści korzystają z obuwia AURELKA firmy EL-BUT. Obuwie to jest zamawiane indywidualnie dla pacjenta. Tworzona jest w ten sposób jednocześnie usługa komplementarna. Taki model daje kompleksowe rozwiązanie dla pacjenta, który w jednym miejscu otrzyma diagnozę, rehabilitację, a w razie potrzeby obuwie i wkładkę.

Korekcje najczęściej stosowane w dziecięcym obuwiu, jako element korekcyjny przedstawiają poniższe rysunki. But w tym przypadku zamawiany jest indywidualnie. Indywidualnie dobierana jest wysokość korekcji, jej rozmiar, a w razie konieczności korekcja modyfikowana jest w procesie rehabilitacji.

But profilaktyczno – terapeutyczny powinien dawać możliwość włożenia do niego wkładki korekcyjnej. Ta w poważnych wadach stóp u dzieci, często jest stabilizująca. Pamiętajmy – buty z profilowaną wkładką wszytą na stałe, takiej możliwości nam nie dadzą.

PODSUMOWUJĄC – KOMPLEKSOWE PODEJŚCIE DO ZDROWIA STÓP I KOŃCZYN DOLNYCH TO:

1. Paszport „Zdrowej Nóżki” z kalendarzykiem spotkań (na przykładzie autorskiego programu Doktora Spondylusa).
2. DIAGNOSTYKA.

3. ZAJĘCIA EDUKACYJNE DLA DZIECI I RODZICÓW.

4. AKCESORIA PROFILAKTYCZNE I REHABILITACYJNE  – takie, które sprostają również gustom dzieci.

Czy to bardzo rozbudowany model postępowania?

Czy możliwy do realizacji w indywidualnych praktykach rehabilitacyjnych, podologicznych czy lekarskich?

Tak, czasem kompleksowość, rozwiązać można przez szeroko rozumianą współpracę specjalistów.

Przeczytaj również: Kolana i stopy dziecka – cz. 1

Cykl artykułów otrzymany od firmy: